Kontuzja w postaci zapalenia ścięgna mięśnia nadgrzebieniowego dotyczy zazwyczaj sportowców uprawiających kulturystykę oraz osób wykonujących sporty siłowe. Przyczyną jego powstawania może być nieprawidłowe położenie mięśnia. Część mięśnia wraz ze ścięgnem umiejscowione jest pomiędzy głową kości ramiennej, a dolną powierzchnią wyrostka barkowego i więzadłem kruczo-barkowym, skutkuje to minimalizacją ruchową. Do przyczyny zalicza się również zaburzenie równowagi mięśniowej między mięśniem naramiennym i mięśniem podłopatkowym i nadgrzebieniowym, w efekcie powoduje to przeciążenie mięśni rotujących oraz ucisk rotatorów.
Schorzenie w pierwszym stopniu objawia się zapaleniem kaletki podbarkowej, które objawią się widocznym obrzękiem następującym po wysiłku fizycznym. Następnie zachodzi zapalenie ścięgien stożka rotatorów, którego skutkiem są objawy bólowe występujące podczas aktywności ruchowej.
Nieleczone obrażenie może spowodować przerwanie częściowe lub całkowite stożka rotatorów, które objawia się mocnym bólem, nasilającym się w nocy. Może doprowadzić to do stanów zwyrodnieniowych całego stawu barkowo-obojczykowego lub łopatkowo-ramiennego.
Leczenie zapalenia ścięgna mięśnia nadgrzebieniowego
Leczenie w pierwszej fazie polega na podawaniu leków przeciwbólowych, zmniejszających występowanie bólu, doustnie lub w postaci bezpośredniej do kaletki podbarkowej. Następnie osoba, której dotyczy kontuzja musi odpocząć i przygotować kończynę do przeprowadzenia rehabilitacji, odciążając ją.
W leczeniu fizjoterapeutycznym stosuje się krioterapię, ultradźwięki, jonoforezę, przezskórną stymulację nerwów z zastosowaniem prądu. Zabiegi takie mają na celu zmniejszenie dolegliwości bólowych oraz usunięcie stanu zapalnego. Leczenie polega również na pobudzaniu stawu ramiennego oraz wzmacnianiu mięśni rotujących ramię. W przypadku gdy przyczyną zapalenia kaletki podbarkowej jest nieprawidłowa budowa wyrostka barkowego łopatki, konieczne jest przeprowadzenie operacji chirurgicznej, do której wykorzystuje się artroskop. Leczenie wykonuje się w zależności od nasilenia objawów, a także indywidualnym potrzeb pacjenta i możliwości rehabilitacyjnych.